موسسه ایران شف مرکز آموزشهای تخصصی دوره های آشپزی ملل, باریستا کافی شاپ, مدیریت رستوران

موسسه ایران شف I.C.A اولین فضای آکادمیک در ایران سال 1378 برای ارتقای سطح علمی علاقمندان به صنعت آشپزی, مدیریت رستوران, میزبانی و تشریفت,آموزش باریستا و کافی شاپ با تاسیس اولین آکادمی حرفه ای در حوزه آموزش دپارتمانهای هتلداری, مشاوره و راه اندازی، تجهیز، دکوراسیون رستوران و کافی شاپبا  امضا تفاهم نامه های رسمی و قرار داد با دانشگاه های خارجی مرتبط با صنعت هتلداری به ثبت رسید و فعالیت خود را آغاز نمود. امروزه با توجه به بالا رفتن سطح فرهنگ جامعه و نیاز مردم به آموزشها با استاندارد اروپا و آمریکا و استفاده از  اساتید بین المللی و مدرسان دانشگاه های داخلی و خارجی همین امر موجب شد تا امرآموزش دپارتمانهای هتلداری، آشپزی، کافی شاپ، باریستا، مدیریت رستوران، میزبانی، تشریفات و دوره های مرتبط برای افزایش کیفیت خدمات پذیرایی بیشتر از قبل مورد توجه قرار گیرد. از این رو ایران شف اولین مرکزی است که در این حوزه پیشتاز است و تا آخر سال 1398 بیش از سی دو هزار نفر مستقیم در موسسه و هزاران نفر  دانشجو در دانشگاه ها و هتلها و رستورانها بصورت پروژه ای در ایران و خارج از کشور آموزش داده و همچنان ادامه دارد.

با بهره گیری از روش های نوین آموزش مثل استفاده از استانداردهای دانشگاه اهلا, دانشگاه ام اچ کالج, آکادمی پنج ستاره کانادا و به خاطر همکاری با موسسات بین المللی سعی کردیم  تا تحول بزرگی در صنعت هتلداری، تغذیه، آموزشهای استاندارد مورد تایید اروپا تا جایی که کشور آلمان با مدارک موسسه ایران شف ویزا و اقامت صادر میکند در کشور ایجاد کردیم . آکادمی ایران شف طبق تاییده دانشگاه ها و موسسات خارجی جزو اولین فضای آکادمیک رسمی در حوزه هتل داری، آشپزی, باریستا و کافی شاپ در  ایران است. این آکادمی در پایان دوره های آموزشی خود مدرک دانشگاه ام اچ کالج، آکادمی پنج ستاره کانادا، موسسه ایران شف و موسسه آلمانی که مورد تایید اتحادیه اروپا و مخصوصا کشور آلمان که طرف قرار داد با آکادمی ایران شف در مورد اعزام رشته های مرتبط میباشد به هنرجویان اعطا می نماید. عضو هیئت علمی این مجموعه دارای مدارک عالیه و اساتید دانشگاه های داخلی و خارجی هستند.

این مجموعه اولین مرکزی است که  تلاش کرده با تلقیق فضای آموزش دروس دانشگاهی تئوری و عملی در بستری مناسب، کیفیت آموزش را بالا برده و استانداردهای خود را به سطح جهانی برساند.

تفاوت آکادمی ایران شف با بقیه مراکز این است که تنها موسسه بین المللی است توانسته با بهترین موسسات اموزشی معتبر، چندین دانشگاه خارجی و آکادمی های بین المللی آموزشی طرف قرار داد همکاری تنگاتنگی داشته باشد و تا جایی که افرادی سواستفاده گر با اضافه کردن پیشوند و پسوند به واژه ایران شف اعم از مدرسه یا چیزهایی نظیر اینها دوست دارند برای خود کسب شهرت نمایند و این یعنی ضعف و یعنی موفقیت برند ایران شف IRANCHEF و نهایتا ایران شف با دانش و تجربه بین المللی و سابقه درخشان تکیه بر خدا و برند ایران شف و کاربران و دانشجویان عزیزم در سراسر دنیا و همکاران نازنینم در ایران و کشورهای مختلف با ایده های جدید و استانداردهای روز دنیا به فعالیت حرفه ای خود ادامه داده و خواهد داد. ایران شف نامیست آشنا برای همه

در این سالها با کمک اساتید موسسات آموزشی و همکاران دانشگاه های خارجی و کارشناسان و فعالان این حوزه، صنعت هتلداری، آشپزی و کافی شاپ در کشور بروزرسانی شده و حضور اساتید مطرحی از کشورهای مختلف در ایران شف  به روند پیشرفت سطح آموزشی کشور سرعت بیشتری داده اند. به همین منظور اساتید و مشاوران موسسه ایران شف، در راستای رسالت خود برای افزایش سطح علمی و فنی علاقمندان و سطح بهره وری و کارآمدی مجموعه ایران شف با حضور در اغلب دانشگاه ها، موسسات بین المللی و آکادمی های مطرح دنیا تمامی استانداردهای آموزشی دپارتمانهای هتلداری دریافت کرده است و کاملا بروز میباشد.
فرهاد زعفری محقق غذا و مدرس دانشگاه

بیست و پنج اصول مهمانداری در صنعت هتل و رستوران با ایران شف

جمعه, 10 دی,1395

شرکت هولدینگ مشاوران فردای بهترآسیا -ایران شف

بیست و پنج اصل طلایی زیر در جهت تقدیم خدمات مطلوب به میهمانان ، هتل ها، رستوران ها، تالارهای مراسم و ... با عنوان "اصول طلایی مهمانداری" طراحی شده است تا کمک کند که مهمانداران بتوانند راحت تر و بهتر کار و خدمت کنند.

1) در هنگام قرار گرفتن در کنار درب ورودی سالن مرتب و مؤدب بایستید و با خوشرویی به میهمانان سلام کنید.

2) با احترام و تواضع میهمانان را راهنمایی فرمایید.

3) از کمک به میهمانان بخصوص خردسالان، کهنسالان و افراد بیمار و معلول دریغ نفرمایید. درصورت نیاز در حمل بار و اثاثیه به میهمانان کمک کنید.

4) از تجمع چند مهماندار و بلند صحبت کردن در داخل سالن بطوری که مخل آسایش میهمانان باشد پرهیز نمایید.

5) پس از استقرار میهمانان در سالن، آمادگی خود را برای انجام خدمت به آنان اعلام کنید.

6) تعداد مراجعه به میهمانان را حتی المقدور کاهش داده و جز در مواقع ضروری به میهمانان مراجعه نکنید

7) در هنگام ارایه خدمات و یا دریافت دستور با متانت و احترام رفتار کنید.

8) حتی اگر اعتقاد داشته باشیم که حق با ماست به هیچ وجه حق نداریم با میهمانان با تندی رفتار کنیم.

9) هرگز در برخورد و ارایه خدمات در بین میهمانان تبعیض قائل نشوید.

10) کلماتی منفی همچون: نمی توانم، غیرممکن است، امکان ندارد، نمی دانم ،هرگز و ... را در برخورد با میهمانان به کار نبرید.

11) کوتاه، مؤدبانه و واضح با میهمانان گفتگو کنید.

12) اگر میهمان درخواست یا سؤالی داشت که درباره آن اطلاعات نداریم اظهار نظر نکنیم.

13) اطلاعات را از مسؤول ذی ربط دریافت و به اطلاع میهمان برسانیم.

14) گوش دادن کامل به حرف میهمانان یعنی اینکه برای آنها و حرفشان احترام قائل هستیم.

15) هرگاه پاسخ سئوالی را نمی دانید با صراحت بگویید: اجازه فرمایید همکارم شما را راهنمایی میکند .

16) ارایه خدمات با عجله یا دیرهنگام ، میهمانان را ناراضی می کند تلاش کنید ارایه خدمات بموقع انجام شود.

17) هیچ گاه نبایستی این بهانه که سازمان شما، حقوق شما را پرداخت نکرده است یا نسبت به آن کوتاهی شده است در انجام وظایف خود کم کاری یا کوتاهی کنید.

18) در هنگام ارایه خدمات با تواضع و احترام با میهمانان روبرو شوید.

19) هنر مهماندار این است که بتواند رضایت میهمانان ناراضی و ناسازگار را نیز جلب کند.

20) در شرایطی بحرانی آرامش خود را حفظ کنید تا به آرامش میهمانان کمک شود.

21) مسایل خصوصی و مشکلات اداری خود را با میهمانان در میان نگذارید. وظیفه ما ارتباط درحیطه وظیفه شغلی است و نه بیشتر.

22) هیچ گاه سازمان و مدیران خود را مقصر جلوه ندهید و با این توجیه که مشکل از آنهاست میهمانان را به سازمان بدبین نکنید.

23) اعتراضات و شکایات میهمانان را نسبت به کار خودتان در دفترچه ای ثبت کنید تا از تکرار آنها جلوگیری شود.

24) اگر در طول زمان مهمانداری به هر دلیلی مشکلی توسط شما برای میهمان ایجاد شده است در پایان دوره پذیرایی از او عذرخواهی کنید.

25) در پایان مرحله پذیرایی جلوی درب خروج بیاستید چنانچه میهمانان سئوالی داشتند آنان را راهنمایی کنید و ضمن آرزوی دیدار مجدد آنان با میهمانان خداحافظی کنید
قبل از سرمایه گذاری با ایران شف تماس بگیرید.

آنچه در باره گوشتهای مصرفی رستوران باید بدانیم

مشاوره و راه اندازی رستوران صفر تا صد توسط شرکت ایران شف

باید در کشتارگاه‌های مجاز تهیه شده و ممهور به مهر دامپزشکی باشد.
باید رنگ طبیعی گوشت دام را داشته و تیره نباشد. (البته رنگ برخی گوشت‌ها نظیر گوساله، تیره‌تر از رنگ گوشت گوسفند است).
سطح گوشت نباید حالت لزج داشته باشد.
تغییر رنگ قرمز به سبز، قهوه‌ای و خاکستری و ایجاد یک لایه لزج و چسبناک از علائم فساد گوشت است.
گوشت باید سفتی و قوام خود را داشته باشد.
چربی باید سفت و سفید و یا متمایل به سفید و بدون هیچ‌گونه بوی بد باشد.
گوشت نباید خشک و حالت چروکیده داشته باشد.

فساد گـوشت

ایجاد تغییرات نامطلوب به دلیل عدم کنترل رشد میکروارگانیسم‌ها که سرانجام منجر به تجزیه می‌شود را فساد می‌گویند و نشانه‌های معمول آن لعاب‌دار، چسبنده، بدبو، بدعطر و طعم و بی‌رنگ شدن است. این علایم گوشت را نامطبوع می‌کند و سلامت آن را زیر سۆال می‌برد. ایجاد فساد، ناشی از تعداد زیاد میکروب‌هاست و وقتی که تعداد میکروب‌ها به حدود ۱۰ میلیون در هر سانتی‌متر مربع از سطح گوشت برسد، آثار فساد ظاهر می‌گردد.

آلودگی‌های گوشت
آلودگی‌های گوشت را می‌توان به دو دسته تقسیم کرد:

آلودگی‌های اولیه: این نوع آلودگی‌ها شامل بیماری‌های مختلف دام است که به عنوان یک عامل مولد، نقش کمتری در فساد دارد.

آلودگی‌های ثانویه: این نوع آلودگی‌ها در مراحل مختلف کشتار دام، نگهداری، توزیع و فروش گوشت یا ضمن تهیه فرآورده‌های گوشتی در اثر تماس گوشت با مواد آلوده ایجاد می‌شود.

ارزش غذایی گوشت
گوشت حاوی پروتئین مرغوب و با کیفیت بالاست؛ یعنی تمام اسیدهای آمینه ضروری را برای تأمین نیازهای بدن انسان در خود دارد.
در لابه‌لای بافت‌های گوشت، مقادیری چربی نامرئی وجود دارد و علاوه بر چربی نامرئی، مقداری چربی مرئی نیز روی عضلات ذخیره شده است. چربی گوشت از نظر تغذیه‌ای قابل توجه است؛ زیرا بیشتر از نوع اشباع شده می‌باشد (البته گوشت لخم اسیدهای چرب اشباع شده کمی دارد).
گرچه با پخت گوشت پروتئین‌های آن تغییر زیادی نمی‌کنند اما به هر حال روش پخت مرطوب، روش مناسب‌تری است که در آن ارزش غذایی گوشت بیشتر حفظ می‌شود
گوشت، غیر از پروتئین و چربی، حاوی مقادیری مواد معدنی و ویتامین نیز می‌باشد. همچنین سرشار از آهن است. آهن موجود در گوشت، کیفیت بالایی دارد و به راحتی جذب بدن می‌شود. همچنین منبع مهمی از ویتامین‌های گروه B می‌باشد.

مقایسه انواع گوشت‌ها
همه گوشت‌ها، چه سفید و چه قرمز، منبعی غنی از پروتئین هستند.
یکی از ویژگی‌های گوشت مرغ، به عنوان گوشت سفید، این است که میزان کلسترول آن در مقایسه با گوشت قرمز کمتر می‌باشد. در رابطه با پروتئین‌ها نیز می‌توان گفت میزان آن با گوشت گاو یکسان، اما انرژی دریافتی از آن به مراتب کمتر است (زیرا چربی کمتری دارد).
پروتئین گوشت ماهی نیز حاوی تمام اسیدهای آمینه مورد نیاز بدن، همچنین حاوی ویتامین‌ها و مواد معدنی است. میزان چربی ماهی در مقایسه با گوشت قرمز بسیار کمتر است. البته چربی ماهی، غیراشباع است؛ در حالی که چربی گوشت قرمز و حتی گوشت سفید طیور به طور عمده چربی اشباع می‌باشد. گوشت مرغ در مقایسه با گوشت گاو، چربی اشباع‌شده کمتری دارد. بهتر است گوشت سفید و کم‌چرب جایگزین گوشت قرمز شود. مصرف متعادل این نوع گوشت، تأثیر خوبی بر قوای جسمی و فکری انسان دارد.

گوشت
نکــات مـهم
مصرف‌کنندگان گوشت باید نکات بهداشتی زیر را رعایت کنند:

گوشت از جایی خریداری شود که محل فروش آن بهداشتی باشد.
هنگام خرید دقت شود که نگهداری و عرضه گوشت قرمز حتماً در داخل یخچال‌های ویترین‌دار باشد.
در صورت استفاده از گوشت‌های بسته‌بندی شده حتماً به مجوز بسته‌بندی سازمان دامپزشکی کشور روی برچسب و تاریخ بسته‌بندی و انقضای آن کاملاً دقت شود.
گوشت‌های بسته‌بندی شده موجود در فروشگاه باید در یخچال نگهداری شده باشند.
داخل بسته‌بندی گوشت خونابه یا آب منجمد شده وجود نداشته باشد.
تا حد امکان فاصله زمان خروج گوشت از یخچال و فریزر تا مصرف باید کوتاه باشد، زیرا گوشت منجمد شده بعد از آب شدن، نسبت به تهاجم میکروب‌ها بسیار حساس است.
گوشت و غذاهای گوشتی، قبل از مصرف باید دوباره به طور کامل حرارت داده شوند.
گوشتی که پخته و بلافاصله خورده نمی‌شود، باید سریعاً سرد شود تا منطقه‌ای از درجه حرارت که میکروب سالمونلا در آن رشد سریع دارد، هر چه زودتر سپری شود.
تکه‌های کوچک گوشت منجمد را می‌توان مستقیماً در حالت منجمد طبخ کرد؛ اما پختن تکه‌های بزرگ مشکل است. در این حالت درجه حرارت پخت را باید نسبتاً پایین در نظر گرفت تا از زیاد پختن لایه خارجی غذا قبل از رفع انجماد قسمت‌های داخلی جلوگیری شود.
تغییر رنگ قرمز به سبز، قهوه‌ای و خاکستری و ایجاد یک لایه لزج و چسبناک از علائم فساد گوشت است
برای رفع انجماد تکه‌های بزرگ می‌توان مدتی آن‌ها را در یخچال قرار داد.

روش انجماد، یکی از بهترین روش‌های نگهداری مواد غذایی از نظر کیفیت محصول، به خصوص در مورد گوشت است. در حالت انجماد، کمترین صدمات تغذیه‌ای به گوشت وارد می‌شود. جهت رفع انجماد مواد پروتئینی، اصولی‌ترین روش این است که ماده غذایی منجمد از فریزر به داخل یخچال منتقل شود. بدیهی است ماده غذایی منجمد باید داخل ظرفی قرار گیرد تا مایعات حاصل از رفع انجماد داخل آن جمع‌آوری شود. این مایعات دارای ارزش تغذیه‌ای بالایی هستند و نباید دور ریخته شوند.

بـهترین شیـوه طبخ گـوشت

از آنجا که گوشت خام بسیار آلوده است، مصرف نیمه پخته آن به هیچ‌وجه توصیه نمی‌شود و پخت صحیح و کامل گوشت برای حفظ ارزش غذایی‌اش ضروری است. گوشت به شیوه‌های مختلفی طبخ می‌شود که می‌توان آن‌ها را به ۲ گروه عمده پخت مرطوب و خشک تقسیم کرد. پخت مرطوب شامل روش بخارپز و آب‌پز و پخت خشک شامل روش کبابی و سرخ کردن است. گرچه با پخت گوشت پروتئین‌های آن تغییر زیادی نمی‌کنند اما به هر حال روش پخت مرطوب، روش مناسب‌تری است که در آن ارزش غذایی گوشت بیشتر حفظ می‌شود. البته در این روش باید به میزان حرارت و زمان پخت نیز توجه داشت. به این ترتیب که زمان و میزان حرارت باید به گونه‌ای تنظیم شود که با توجه به وزن و حجم گوشت و مواد غذایی‌ای که همراه آن پخته می‌شوند، گوشت کاملاً مغزپخت شود و نیمه نماند اما پختن بیش ‌از حد آن و به اصطلاح «جا انداختن غذا» نیز توصیه نمی‌شود.
در شیوه پخت خشک به خصوص روش کبابی با توجه به اینکه در آن روغن مازادی استفاده نمی‌شود از نظر دریافت کالری اضافه، بر سرخ کردن ارجحیت دارد. البته در این روش نیز نباید فراموش کنیم که چربی خود گوشت را تا حد امکان از آن جدا کنیم.

گوشت

روش سرخ کردن با روغن نیز به هیچ‌وجه توصیه نمی‌شود زیرا در حرارت بالا، ترکیب‌های روغن می‌توانند همراه با سایر مواد مغذی موجود در گوشت به ترکیب‌های سمی و سرطان‌زا تبدیل شوند. حتی روش کباب کردن نیز باید با حرارت کنترل شده انجام شود زیرا کباب کردن گوشت با حرارت بالا یا پایین مضر است زیرا در حرارت پایین احتمال ایجاد ترکیب‌های سمی و سرطان‌زا افزایش پیدا می‌کند و وقتی گوشت دود می‌کند یا تغییر رنگ می‌دهد و سیاه می‌شود به معنی ایجاد این ترکیب‌های سمی است. بنابراین در درجه اول از روش‌های پخت مرطوب و بعد از روش کبابی بدون روغن استفاده شود.

روزی چقدر گوشت بخوریم؟

گرفتن کالری از گوشت تنها که پر از چربی است، مضرات فراوانی دارد و سیرکننده هم نیست. یکی از دلایلی که میزان ابتلا به بیماری‌های قلبی-عروقی در کشورهای اروپایی بالاست، داشتن این نوع عادت غذایی است. البته در کشورهای اسکاندیناوی، مصرف ماهی هم زیاد است و شاید مصرف ماهی تا حدی جبران‌کننده مواردی مثل زیاد خوردن گوشت قرمز باشد. ایده‌آل این است که ما حدود ۱۰۰ تا ۱۵۰ گرم گوشت قرمز یا مرغ و ماهی همراه سبزیجات فراوان و در کنار آن یک ماده غذایی حاوی کربوهیدرات مثل نان، برنج، سیب‌زمینی و حتی نخودسبز مصرف کنیم. پس خوردن غذای گوشتی با سبزیجات برای هر روز عادت خوبی نیست اما مصرف هرازگاهی آن اشکالی ندارد. بهترین سبزیجاتی که می‌توان در کنار گوشت خورد کلم بروکلی، لوبیا سبز، کدو، هویج، نخودسبز و ذرت هستند.

راه اندازی رستوران صفر تا صدwww.iranchef.com

مشاوره و راه اندازی از صفر تا صد توسط شرکت ایران شف

فضای داخلی رستوران

فضاهای داخلی رستوران‌ها هم به چند بخش سالن اصلی رستوران، آشپزخانه، سرویس بهداشتی و... تقسیم می‌شود که در ادامه به معرفی این بخش‌ها هم می‌پردازیم. سالن اصلی رستوران خود به بخش‌های متعددی تقسیم می‌شود:

پذیرش: باید در معرض دید عموم قرار بگیرد تا فرد پس از ورود به محیط داخل رستوران دچار سردرگمی نشود.

بار: بعضی از رستوران‌ها یک بار نوشیدنی غیرالکلی برای مشتریان در حال انتظار دارند. طرح آنها باید به‌گونه‌ای باشد که سرپیشخدمت بتواند به‌راحتی سفارش‌ها را بگیرد.

کافه سرویس: ۸۳/۰ تا ۵/۱ متر مربع برای هر نفر. کافه‌ها معمولا خانوادگی هستند و غذا حتما به‌وسیله پیشخدمت به این قسمت‌ها برده می‌شود.

بار قهوه: ۲/۱ تا ۴/۱ مترمربع برای هر نفر. این‌گونه بارها عموما به صورت سلف‌سرویس هستند.

سلف‌سرویس: ۴/۱ تا ۷/۱ مترمربع برای هر نفر با یک پیشخوان بلند.

پیشخوان: باید در مکانی در مقابل دید افراد قرار بگیرد. در رستوران‌های سلف‌سرویسی نقشه آرایش صحیح برای پیشخوان می‌تواند بخش مهمی از طراحی باشد.

سالن ضیافت‌های رسمی: ۸/۰ تا ۲/۱ متر مربع برای هر نفر. سالنی است که به طور سنتی از یک میز اصلی بعضا روی یک سکو با میزهای جانبی تشکیل می‌شود.

جالباسی یا محل نگهداری پالتو: این محل باید قبل از ورود به رستوران در قسمت ورودی رستوران تعبیه شود تا مشتریان بتوانند برخی از اشیای خود مانند پالتو، کت، کلاه یا بسته‌های مختلف را در آنجا قرار دهند. صحیح آن است که اتاق کوچکی با یک نفر مسوول برای تحویل گرفتن پالتو، چتر و دادن شماره در نظر گرفته شود. مسوول این قسمت باید بر اموال مهمانان به دقت نظارت و از ربوده شدن وسایل جلوگیری کند.

ایستگاه پیشخدمت: باید در مکانی قرار بگیرد که مزاحم مهمان‌ها و افراد نشود.

مکان نشستن: رستوران‌ها باید به‌گونه‌ای طراحی شود که بتوانند تنوعی در آرایش صندلی‌ها به وجود آورند (مثلا فضاهای۴، ۶ و ? نفره)

● آشپزخانه

آشپزخانه باید در یک سطح باشد تا بتواند سرویس‌دهی کامل را انجام دهد. ناحیه آماده‌سازی غذا و انبارها باید در دسترس باشند. قسمت‌های داخل آشپزخانه را نیز می‌توان به قسمت‌های زیر تقسیم کرد:

ناحیه پخت‌وپز: دارای پلان آزاد است تا پیشخدمت‌ها و آشپزها به‌راحتی بتوانند در فضا حرکت کنند و وظایف خود را به‌راحتی انجام دهند.

ناحیه تجهیزات: مکانی است برای قرار دادن تجهیزات مانند سرخ‌کن‌، کباب‌پز و...

ناحیه آماده‌سازی: دارای پلان آزاد برای آماده‌سازی غذا برای سرو مشتری است که این مکان می‌تواند به صورت اتاقکی در مجاورت ناحیه پخت و پز هم باشد.

بخش شستشو: باید فضای کافی برای جمع‌آوری، شستشو و خشک‌کردن و طبقه‌بندی ظروف داشته باشد.

ناحیه مربوط به کارکنان: مانند اتاق غذاخوری و استراحت کارکنان که این اتاق غذاخوری معمولا به صورت سلف‌سرویس با صندلی‌های کوچک است و در رستوران‌های بزرگ‌تر اتاقی مخصوص برای استراحت سرآشپز با حمام مخصوص وی هم در نظر گرفته می‌شود.

ناحیه انبار مواد غذایی: به بخش نگهداری موادخشک و منجمد و... تقسیم می‌شود.

سرویس بهداشتی: فضای موردنیاز سرویس در رستوران برای هر نفر ۱۵۰در۱۲۰ سانتی‌متر است که برای خانم‌ها و آقایان باید فضای جدایی در نظر گرفت. نحوه قرارگیری سرویس باید به‌گونه‌ای باشد که در معرض دید عموم قرار نگیرد و تهویه آن به خوبی انجام شود.

صندلی رستوران: پس از ورود مشتری به سالن، اولین عاملی که در ارتباط مستقیم با وی قرار می‌گیرد، صندلی است. صندلی تعیین‌کننده مدت زمانی است که مشتری در رستوران سپری می‌کند. برای رستوران‌های لوکس حتی‌الامکان باید از صندلی مبله استفاده شود. بهتراست پشتی صندلی صاف باشد تا به‌راحتی بتوان روی آن نشست. پهنا و ارتفاع صندلی باید مناسب باشد و انتخاب آن به‌گونه‌ای باشد که برای فرد فضای چرخش محدود در نظر گرفته شود و اگر زمانی به پهلو چرخید، فرد کناری مجبور نباشد جابجا شود. به علاوه، تعداد میزها باید متناسب با تعداد افراد باشد و هنگام چیدمان حریم خصوصی افراد در نظر گرفته شود.

درطراحی موفق یک رستوران،تا حد زیادی به چگونگی مشاهده (احساس) مشتری بستگی دارد. در محیطهای شلوغ و پرازدحام سردر(Facade) رستوران باید به گونه ای باشد که کاملاً مشخص و مجزا به نظرآید و جلب توجه کند. این مساله به ویژه در مورد رستورانهای حاشیه جاده ها بسیار حایز اهمیت است و باید به گونه ای طراحی شود که اتومبیلی که با سرعت از آن محل عبور میکند تابلوی رستوران (Signage) و سردرآن را مشاهده نمایدو تابلو رستوران یکی از اجزای بسیار پراهمیت درطراحی خارجی رستوران است و عامل مشخص کننده ای در نمای خارجی رستوران به شمار می رود زیرا موجب جلب توجه مشتری شده، در ذهن آنها به عنوان نشانه رستوران باقی می ماند. امروزه طراحان گرافیک، با بهره گیری از رنگ، فرم خاص و نورپردازی، تابلوهایی بسیار تاثیرگذار که پیام آن نیز روشن, واضح و در عین حال بسیار جذاب است خلق می کنند. سبک حروف روی تابلو نیز باید منعکس کننده نوع رستوران باشد و به مردم نشانه هایی را که بدانند در داخل رستوران با چه روبرو می شوند, ارائه نماید. گذشته از شکل تابلو، خوانا بودن حروف روی آن نیز امری ضروریست. تابلو ضمن اینکه از اجزای تکمیل کننده طراحی ساختمان است، در عین حال عاملی مستقل است که باید با طراحی معماری هماهنگ باشد. بنابراین وجود تابلویی که خواندنش آسان باشد و نیز جلب توجه نماید ضروری می باشد.

مشخص بودن سردر رستوران را می توان با رنگی کردن و به نوعی جدا کردن از ساختمان های اطراف طراحی کرد و نمی بایست تابلو را با خط هایی که خواندن آن به راحتی امکان پذیر نیست نوشت یا تابلورا با رنگهای زمینه و نوشته یک رنگ طراحی و آویزان کرد. طراحی برای سردرساختمان رستوران، خود به تنهایی موجب تمایز آن رستوران از سایر رستورانهای رقیب است و تصویری به یادماندنی در ذهن میهمانان ایجاد می نماید البته باید به نامی که برای رستوران انتخاب می شود توجه کرد که نام مناسب انتخاب نمایند.

اغلب مشتریان ممکن است از آشنا یان خود راجع به رستورانی چیزی بشنوند یا تبلیغ آنرا بخوانند یا قسمت ها و طراحی های بیاد ماندنی را به خاطر بسپارند تمامی این اطلاعات موجب می شود که مشتری به رفتن یا نرفتن به آن رستوران برای اولین بار تصمیم بگیرد.با صرف اولین غذا دررستوران، بیشتر مشتریان در مورد بازگشت مجدد به آنجا تصمیم می گیرند.

ظاهر رستوران به شیوه های گوناگونی بر مشتری تاثیر می گذارد. مسلماً مکان دارای نقش تعیین کننده در سبک معماری رستوران است. بدین معنا که طراحی رستوران کنار دریا با رستوران داخل شهریا بین جاده ای یکسان نیست مشتری طبق مکان رستوران, انتظار طراحی خاصی را نیزدارد در نتیجه ظاهر رستوران, به شیوه های گوناگونی برمشتری تاثیر می گذارد.

اولین نگاه مشتری به بخش آشکاررستوران می باشد. سردر و ظاهر ساختمان و سپس دکور ،طراحی میز و صندلی ،نور پردازی ، رنگ ، کف سالن ، وغیرو که نشان دهنده لوکس و مجلل بودن رستوران یا ارزان قیمت بودن خواهد بود برای تصمیم به رفتن یا نرفتن به رستوران میکند و همین نکته است که به مشتری القا می کند که قیمت این رستوران چند است آیا میتواند ازاین رستوران استفاده کند یا خیر ؟ مشتری معمولاً برای انتخاب رستوران دلخواه، به شیوه جستجو برای خرید کالاعمل می کند. اگر ظاهرآن جالب باشد به داخل و مشخصات دیگر آن هم نگاهی می اندازد .

طراحی باید همچون عاملی نیرومند، تصمیم به بازگشت مجدد به رستوران را در مشتریان تقویت کند.چنانچه طراحی ظاهر ساختمان و تجهیزات مناسب نباشد مردم همیشه و با شک و تردید غذا انتخاب می کنند که آیا غذا سالم است یا خیر چنین می پندارند که مثل رستورانهای کنار جاده ها محیط غیر بهداشتی دارند وانتظار سرو غذا با ظروف لب پریده وغیر بهداشتی و قاشق چنگال چرب را رستورانی با ساختاری غیرازاین، غیر عادی جلوه می نماید. طراحی مناسب خارجی غالباً مانع از بروز چنین پیش داوری ها می شود.امروزه بسیاری از رستوران ها تابلو و محلهای ورودی خود را ارتقا بخشیده اند تا بتوانند با جلب نظر مشتریان، آنان را به ورود به رستوران تشویق کنند. بخش خارجی رستوران همانند ساختمانی فوق مدرن و بسیار لوکس می نماید که این چنین نمایی می تواند حاکی از فضای بسیار مجلل و باشکوه در داخل رستوران باشد.

رستورانهایی که طراحی وتشکیلات و نور پردازی و فضای مناسبی داشته باشند محیط گرم و صمیمی و شاد را برای مشتری تداعی می کنند.

اگر مکان رستوران که نقش تعیین کننده در سبک معماری رستوران دارد درست طراحی شده باشد و از طراحی های یکنواخت و تقلیدی استفاده نشده باشددر چنین مواردی، مشتری فضای رستوران را بر خلاف ذهنیتی که از قبل در مورد تریاها و رستورانهای یکنواخت و خسته کننده داشته می بیند و جذب محیط رستوران می شود.

پس یکی از رموزکلید موفقیت در طراحی ((منحصر به فرد)) بودن آن است. در مورد رستورانهای زنجیره ای, عامل معماری و طراحی و آرم خاص است که به سرعت با مشتری ارتباط برقرارمی کند و به سرعت موجب شناسایی آن از طرف مشتری می شود.با این وجود، باید توجه داشت که تکیه زیاد بر چشم انداز (ظاهر) معماری موجب محدودیت قابلیت تغییرساختمان درآینده می گردد. همچنین چشم انداز ساختمان باید به گونه ای طراحی شود که به راحتی قابل تقلید برای دیگران نباشدوهرگزاز قرینه سازی استفاده نکننداشخاص و رانندگان که از جلوی رستوران می گذرند نه تنها متوجه خود ساختمان، بلکه متوجه مناظر طبیعی اطراف آن نیز می شوند.درحقیقت, دور نما به تاثیر اولیه رستوران بر افراد کمک می کند. دورنما نیز همانند سردروتابلو نشانگر فضای درون رستوران است.

به همین ترتیب مشاهده دورنمایی که درآن گیاهان بدون آرایش خاصی قرار گرفته و انواع مختلف گلها و درختان درآن یافت می شود، مسلماً محیط غیر رسمی داخل رستوران را به مشتری القا می کند. دربرخی موارد هماهنگی طرح دورنما و معماری ساختمان نوعی تاثیردراماتیک را ایجاد می نماید.رستورانی که در محلی قرار گرفته باشد که مناظر بسیار دیدنی و جذاب در اطراف آن و سایر عوامل طراحی نیز منطبق و هماهنگ با محیط طبیعی آن منطقه انتخاب شده باشد موفق تر می باشند دورنما در رستورانهایی که پارکینگ نیز دراطراف آن قراردارد بسیار حایزاهمیت است.زیرا بعضی مواقع می توان با آرایش هنرمندانه درختان و بوته ها ساختمانها و محلهای بد منظره اطراف را از دید مشتریان پنهان داشت.

همانگونه که گفته شد تصویر خارجی رستوران، تاثیر اولیه را بر مشتری گذاشته با مشاهده آن فضای خاصی متناسب با نمای خارجی رستوران برای خود تجسم می نماید. تاثیر بعدی درلحظه قدم گذاردن مشتری ازورودی (Entery) در جلویی به قسمت ورودی رستوران ایجاد می شود. راهروی کوچک بین در و قسمت پذیرش موجب می شود که مشتری قبل از ورود به محیط پرهیجان داخل، جلو ورودی توقف کوتاهی داشته باشد. شیوه های جداسازی محیط خارج ازداخل رستوران باید با نوع و مکان رستوران هماهنگ شود.

شرایط آب و هوایی ایجاب می کندکه قسمت ورودی رستوران دارای یک فیلتر باشد اینکه فضای بین درورودی با دررستوران ایجاد شوددربیشتر موارد وجود این فضای ورودی یک ضرورت است و شکل آن بر شناخت مشتری از رستوران تاثیر می گذارد. در رستورانهایی که ازدر شیشه ای استفاده شده است، مشتریان می توانند محیط داخل رستوران وحتی غذا های رنگین روی میزها را مشاهده کنندکه خود نوعی دعوت است اما در چوبی نوعی حس کنجکاوی را در مشتری برمی انگیزد.گاهی ایجاد چنین حس کنجکاوی می تواند آگاهانه و از روی عمد باشد و در بعضی موارد نیز باعث امتناع مشتری از ورود به رستوران گردد.

در ورودی علاوه براینکه نشانگر نوع رستوران است باید به راحتی نیز قابل استفاده باشد. و ضمناً بایدتوجه شود تا بوی غذاهای که دررستوران طبخ میشود دراین مکان به مشام نرسد .

بطور کلی ، هتل داران و صاحبان رستوران ها که مبالغ گزافی به نیت خدمت اجتماعی و به امید بر داشت سود متعارف و جلب مشتری بیشتر سرمایه گذاری کرده اند ، قطعاً موارد مشروحه را در نظر خواهند گرفت تا زحمات آنها به نتیجه رضایت بخشی منتهی گردد .




انواع رستوران:

۱_ رستوران های معمولی: که خود به سه دسته تقسیم بندی میشوند:

۱-۱_ رستوران های سنتی۱٫۳تا ۱٫۹ متر مربع برای هر نفر با میزهای ۲ نفره وچند نفره با پیشخدمت سرویس فضای نمایش و فضای کافی برای افراد

۲-۱_ رستوران های با میز سلف سرویس :۱٫۶ متر مربع برای هر نفر فضای سلف سرویس، فضای پختن و آماده سازی غذا

۳-۱_ رستوران های ویژه :دارای ۲ متر مربع فضا برای هر نفر و الزامات خاص

۲_ گریل روم Grill Room

گریل روم سالن مخصوصی است که در مقابل مشتری، غذا طبخ می شود ، در این سالن تمام وسایل رستوران و آشپزخانه وجود دارد و افرادی که مایل باشند، می توانند در این سالن غذا صرف کنند.

۳_ فود کورت Food Court

فود کورت به سالنی بزرگی گفته میشود که به چند غرفه مختلف تقسیم شده و در هر غرفه غذای های خاص یا دسر های مختلف ارا ئه می شود و تمام غذا های که دراین مجموعه فروخته میشود قیمت ارزان و سریع است و محل نشتن برای تمام غرفه ها یک سالن مشترک است و هر غرفه برای دریافت پول خود صندوق جداگانه ای دارد و سلف سرویس اداره می شوند این مکان ها معمولا در محل های تجاری بزرگ مثل پاساژ ها برای صرف غذای مشتریان دایر می شود.

۴_ تریا Teria

در سالن تریا ، بستنی ، نوشابه ، چای ، قهوه ،کیک و غذاهای ساده مانند همبرگر و ساندویچ سرو می شود .گاهی مسافرین ، در ساعاتی به هتل وارد می شوند که رستوران تعطیل است ولی تریا ظرف ۲۴ ساعت بازاست ونباید بسته باشد،ازاین جهت مسافران می توانند هرساعت که وارد هتل شدنداز تریا استفاده نمایند .ضمنا قیمت آنچه که در تریا مصرف می شود ارزانتر از قیمتی است که در رستوران حساب می شود.

۵_ رستورا ن های بوفه Buffet

به رستوران هایی گفته میشود که از قبل چندین نوع غذا های مختلف و متنوع همرا با دسر آماده روی میز به زیبائی چیده اند و هر کس مایل است هر چقدر خواست می تواند از این غذا ها استفاده کند و محدودیت برای استفاده چند بار ندارند و قیمت برای هر نفر جلوی درب ورودی نوشته شده است و فقط نوشابه توسط گارسن سر میز سرو می شود وجه آن جداگانه محاسبه و صورت حساب داده خواهد شد این رستوران ها باید دقت کنند که ظروف غذائی که در روی میز بوفه تمام شده فوراً از همان غذا جایگزین نمایند.


فضاهای داخلی رستوران :

سالن اصلی رستوران. آشپزخانه.سرویس بهداشتی.بخش اداری

سالن اصلی رستوران خود به بخشهای زیرمیتواند تقسیم شود:

۱_ پذیرش :که باید در معرض دید عموم قرار بگیرد تا فرد پس از ورود به محیط داخل رستوران دچار سر در گمی نشود.

۲_ بار : بعضی از رستوران ها یک بار نوشیدنی برای مشتریان در حال انتظار دارند طرح آنها باید به گونه ای باشد که سر پیشخدمت بتواند به راحتی سفارشها را بگیرد.

۳_ کافه سرویس: 0/83 تا ۱٫۵ متر مربع برای هر نفر .کافه ها معمولا خانوادگی هستند و غذا به این قسمت ها حتما توسط پیش خدمت برده میشود.

۴_ بار قهوه: ۱٫۲تا ۱٫۴ متر مربع برای هر نفر این گونه بارها عموما به صورت سلف سرویس هستند.

۵_ سلف سرویس: ۱٫۴ تا ۱٫۷ نتر مربع برای هر نفر با یک پیش خوان بلند.

۶_ پیش خوان: باید در مکانی در مقابل دید افراد قرار بگیرد در رستوران های سلف سرویسی نقشه ی آرایش صحیح برای پیش خوان میتواند بخش مهمی از طراحی باشد.

۷_ سالن ضیافت های رسمی: 0/8 تا ۱٫۲ برای هر نفر سالنی است که به طور سنتی از یک میز اصلی بعضاً بر روی یک سکو با میز های جانبی تشکیل میشوند.

۸_ جالباسی یا محل نگهداری پالتو: این محل باید باید قبل از ورود به رستوران در قسمت ورودی رستوران تعبیه شود،تا مشتریان بتوانند برخی از اشیاء خود نظیر پالتو، کت، کلاه و یا بسته های مختلف را در آنجا قرار دهند.

صحیح آنست که اتاق کوچکی با یکنفر مسئول که برای تحویل گرفتن پالتو چتر و دادن شماره اینکار را انجام دهد مسئول این قسمت باید بر اموال مهمانان به دقت نظارت و از ربوده شدن وسایل جلوگیری کند.

۱۰_ ایستگاه پیش خدمت(WC): باید در مکانی قرار بگیرد که مزاحم میهمان ها و افراد نشود.

۱۱_ مکان نشستن: رستوران ها باید به گونه ای طراحی شوند که تنوعی در آرایش صندلی ها را به وجود آورند( برای مثال فضاهای ۴٫۶و ۸ نفره)

آشپزخانه:

آشپزخانه باید در یک سطح باشد تا بتواند سرویس دهی کامل را انجام دهد ناحیه ی آماده سازی غذا و انبارها باید در دسترس باشند.

قسمتهای داخل آشپزخانه را نیز میتوان به قسمتهای زیر تقسیم کرد:

۱_ ناحیه ی پخت و پز : که دارای پلان آزاد است تا پیش خدمتها و آشپزها به راحتی بتوانند در فضا حرکت کرده و امر مربوط به خود را به راحتی انجام دهند.

۲_ ناحیه ی تجهیزات: مکانی است برای قرار دادن تجهیزات نظیر سرخ کن کباب پز و …

۳_ ناحیه ی آماده سازی: که دارای پلان آزاد جهت آماده سازی غذا برای سرو مشتری میباشد که این مکان میتواند به صورت اتاقکی در مجاورت ناحیه ی پخت و پز هم باشد.

۴_ ناحیه ی شست و شو: که باید فضای کافی برای جمع آوری و شستشو و خشک کردن و طبقه بندی ظروف را داشته باشد

۵_ ناحیه ی مربوط به پرسنل : مانند اتاق غذا خوری و استراحت پر سنل که اتاق غذا خوری پرسنل معمولا به صورت سلف سرویس با صندلی های کوچک است در رستوران های بزرگ تر اتاقی مخصوص جهت استراحت سر آشپز با حمام مخصوص وی در نظر گرفته میشود.

۶_ ناحیه ی انبار مواد غذایی: که خود به بخش نگهداری مواد خشک و منجمد و… تقسیم میشود.

سرویس بهداشتی :

فضای مورد نیاز سرویس در رستوران برای هر نفر …..تا…. است که برای خانم ها و آقایان باید فضای جدایی در نظر گرفت نحوه ی قرار گیری سرویس باید به گونه ای در نظر گرفته شود که در معرض دید عموم قرار نگیرد و تهویه ی آن به خوبی انجام شود.

فضای اداری:

در رستوران های بزرگ اتاقی جهت مدیریت رستوران و فضایی جهت استراحت مدیر در نظر گرفته میشود.


بهداشت در رستوران:

تمام سطوح آشپزخانه باید قابل شستشو باشند معمولا سطح آشپزخانه ی عریض با شیب کمتر از ۱:۲۰ مناسب است کانال های تخلیه ی کفی در ناحیه ی آشپزخانه و انبار مورد استفاده قرار میگیرند سطوح غیر لغزنده و کاشی کاری در آشپزخانه الزامی است.



تاسیسات:

تمام امور آب برق و گاز باید توسط مجربین این امر اجرا شود. تجهیزات برقی باید به قطع کن های اضطراری مجهز باشند.مقررات بهداشتی غذا نیازمند تهویه ی کافی برای خارج ساختن بخار بو و …است. تهویه ی مکانیکی هوا با سرعت ۷٫۷ تا ۱۰٫۲ متر بر ثانیه ضروریست دمپر یا دریچه های اتوماتیک آتش،فیلتر های روغن و… از اهمیت زیادی برخوردارند پنجره ها باید مجهز به توری باشند و چنانچه از تهویه ی مکانیکی استفاده میشود بدون بازشو باشند

جهت کاهش صدا در رستوران ها باید بین دیوارهای آشپزخانه ها با غذاخوری و یا بین دیوارهایی که نمیخواهیم انتقال صوت در آنها وجود داشته باشد عایق کاری صوتی شوند.سطوح جاذب صدا برای این امر مفید هستند.


لوازم رستوران

لوازم رستوران عبارتست از : میز ، صندلی ، میز کمکی ، میز چرخدار ، میز مقسم ، میز صندوق ، میز سرویس ، صندلی مخصوص اطفال ، ظروف مختلف سرویس ، گلدان برای گل ، تریلی های مختلف برای دسر و ظروف ، هواکش برای خارج شدن دود .

میزهای رستوران : میز های رستوران باید بدون لبه باشد ، شکل این میزها مربع مستطیل یا گرد است ، برای برگزاری میهمانی ها وجشن ها معمولاً از میزهایی استفاده می شود که به هم وصل و جدا می شوند . شکل این میزها نیز مربع مستطیل می باشد ، جدا شدن این میزها از یکدیگر از آن جهت ضروری است که به آسانی حمل و نقل شوند تا بتوان آنها را از درب ها خارج یا داخل کرد . میزهایی که برای رستوران انتخاب می شود دو نفره ، چهار نفره ، شش نفره و هشت نفره می باشد.

میزکمکی : میزکمکی را در موقع سرو ، کنار میز مشتری قرار می دهند و روی آن به تعداد مشتریان ، بشقاب و دیس غذا می گذارند و غذا را در کنار میز مشتری و مقابل او می کشند و کمک گارسن آن را جلوی مشتری قرار می دهد ، اندازه میز کمکی معمولاً ۸۵×۴۰ سانتی متر است .

صندلی مخصوص کودکان : از صندلی های معمولی بلند تر است و حتماً باید دسته دار باشد تا اطفال مسافرین بتوانند از آن به راحتی استفاده کنند.

صندلی رستوران : پس از ورود مشتری به سالن غذا, اولین عاملی که در ارتباط مستقیم با وی قرار می گیرد، صندلی است. صندلی تعیین کننده مدت زمانی است که مشتری در رستوران سپری می نماید.برای رستوران های لوکس حتی الامکان باید از صندلی مبله استفاده شود ، بهتراست پشتی صندلی صاف باشد تا براحتی بتوان روی آن نشست.

مشاوره و راه اندازی رستوران و کافی شاپ صفر تا صد = ایران شف www.iranchef.com

ورود غیر حرفه ای ها ممنوع

راه اندازی رستوران صفر تا صد

فکر می‌کنید که مجموعه شما به چه تخصصی نیاز دارد؟ مهم نیست که خودمان را در چه نقشی می‌یابیم، کارآفرین، مدیر اجرایی، فردی حرفه‌ای در فروش و بازاریابی؛ در هر صورت ثابت حرکت می‌کنیم، به اتفاقات واکنش نشان می‌دهیم، فشار را در اجرا احساس می‌کنیم و همیشه به نتایج فکر می‌کنیم. همه اینها خصوصا برای افرادی با عملکرد بالا، رفتارهای بد نیستند.


این فضایی است که ما در آن پیشرفت می‌کنیم. گرچه، برای اینکه اثر و فشار این فعالیت‌ها خودش را در رفتار ما نشان دهد، تنها بستگی به زمان دارد. این دقیقا دلیلی است که چرا هدایت افراد با عملکرد بالا که در محیط‌های کسب‌وکار نوآور و پر سرعت کار می‌کنند یک ضرورت است.
اول از همه، باید آموزش را تعریف کنیم؛ آموزش به معنی بسیاری از چیزها برای بسیاری از افراد است. بسیاری مواقع، یک تکنیک معین که به معنای آموزش است، در واقع کل این مفهوم را نمی‌رساند؛ بلکه نوعی مشاوره یا بازخورد است.
برای مثال، ممکن است شنیده باشید که یک مدیر بگوید «می‌خواهم برخی فنون آموزش را حول اصول توضیح بدهم» آنها به کارمندان توضیح می‌دهند که چرا کارمندان در انجام وظایف شکست می‌خورند.

مدیر در ادامه می‌گوید که این اصول باید اجرا شود.به‌عنوان یک نتیجه، آموزش ممکن است منجر به یک اشتباه شود و کارمندان ممکن است بخواهند از این وضعیت خلاص شوند. بنابراین یک مربی واقعی باید چگونه سخن بگوید؟ خب، چیزی شبیه این است: « بنابراین، فکر می‌کنید ارائه شما در اصول چگونه پیش برود؟» به کارمند زمانی برای واکنش، پاسخ دادن و فعال بودن داده شده است. مدیر به سوالاتی چون « چه کاری را به‌طور متفاوت انجام داده‌اید؟» «چه کارهایی را انجام خواهید داد؟» «چگونه می‌توانم از شما حمایت کنم؟» ادامه می‌دهد. اینها سوالاتی در راستای آموزش است. زمانی که مدیر از کارمندان حمایت می‌کند، آنها نیز ترغیب به‌کار کردن می‌شوند و زمانی که احساس کنند توسط مدیرشان تصدیق شده و حمایت شده‌اند اعتماد به نفس به‌دست می‌آورند.

اکنون بیشتر از همیشه، فرصت بزرگی برای آموزش در سازمان‌ها وجود دارد. براساس مطالعه گالوپ بر محیط کار جهانی، تنها 13 درصد کارمندان در سراسر دنیا در سر کار تعهد دارند یا به شغل‌شان متعهد هستند و می‌خواهند همکاری‌های مثبتی را در سازمان‌شان ایجاد کنند. بنابراین، بسیاری از تیم‌ها متعهد نیستند. اگر این مساله مهم است، پس چرا آموزش را در استراتژی مدیریت استعداد خود قرار نمی‌دهید؟ نه تنها این امر تعهد کارمندان را افزایش خواهد داد، بلکه در دستیابی به استعدادهای دیگر مانند افزایش شایستگی‌های خاص مانند حل مشکلات، تفکر استراتژیک، یا افزایش استعدادهای سازمان کمک خواهد کرد.
برای ترکیب آموزش در استراتژی مدیریت استعدادهایتان، این پنج راه باید به‌کار گرفته شود:

1. مدیران سازمانی خود را آموزش دهید
از راس شروع کنید و مدیران ارشد خود را در تفاوت‌ها و منافع آموزش به جای مشاوره آگاه کنید. در مورد چشم‌اندازهایشان در آموزش و تعیین خواسته‌هایشان برای شرکت و همکاری در آموزش سوال کنید. منافع آموزش را توضیح دهید و از کاربرد آنها در سازمانشان سوال کنید.

2. شناسایی مربیان، شرکا و اسپانسرهای اجرایی
افراد و مدیرانی بیابید که توانایی تبدیل شدن به مربی داخلی در شرکتتان را دارند. این افراد ممکن است در مدیریت استعدادتان و مناطق توسعه سازمانی باشند یا ممکن است از درون کسب و کار خارج شده باشند. کاندیداهایی را برای شرکت در برنامه آموزش شناسایی کنید. شرکت‌کنندگان باید از اینکه بخشی از برنامه باشند هیجان‌زده شده باشند. تعیین کنید که کدام مدیر اجرایی باید اسپانسر برنامه و کدام یک باید شریک باشد. اطمینان حاصل کنید که آنها در آموزش و شناسایی شرکا، بازاریابی و ثبت‌نام شرکا، در خلال برنامه از شما حمایت خواهند کرد.

3. مدیریت انتظارات
اطمینان یابید که انتظارات خود را دقیقا بر مربیان داخلی‌، اسپانسرهای اجرایی و البته مدیران و همکارانتان تنظیم کرده‌اید. اطمینان یابید که اهداف برنامه، تعهد زمانی و نقش‌ها و مسوولیت‌ها برای آنها روشن است.

4. آموزش
کاندیداهای مربیگری داخلی خود را در یک برنامه آموزشی برای آموزش افراد به‌عنوان مربی ثبت‌نام کنید و اطمینان یابید که آنها توسط یک مربی با تجربه آموزش داده شوند. به علاوه، به افراد در نقش‌ها و مسوولیت‌های شریک، آموزش دهید.

5. اندازه‌گیری موفقیت
قبل از شروع برنامه، تعیین کنید که چگونه موفقیت آن را اندازه‌گیری می‌کنید. ممکن است به سادگی و با استفاده از امتیاز خالص ترویج‌کننده فروش (مبلغ بازرگانی) یا با روشی ساده انجام شود. (الزاما نباید یک اندازه‌گیری دشوار مانند نرخ بازگشت سرمایه باشد). اگر برنامه شما پذیرفته و استفاده شود، این یک نشانه بزرگ است. مصاحبه با آنها یا بررسی منافعی که دریافت می‌کنند، یک ایده فوق‌العاده است. به علاوه مطمئن شوید که از مدیران برنامه در مورد تغییراتی که ممکن است در رفتارهای کارمندان بعد از آموزش داشته باشند سوال می‌شود.
در دنیای کنونی که با تغییرات احاطه شدیم و تقاضاهای زیادی را در زندگی شخصی و حرفه‌ای خود شاهد هستیم، نیاز برای آموزش همیشه وجود دارد. آموزش مدلی برای تعهد، توانمندسازی و پاسخگویی است. با تعهد به آموزش، شما تصمیم می‌گیرید کارمندان را از سطح متوسط به کارمندانی با عملکرد بالا برسانید.

http://iranchef.com/fa-ir/services